Koffie is mijn grote zonde. Ik probeer al jaren minder koffie te drinken en al jaren lukt het me niet. Zéker als je puberpeuter hebt is koffie echt onweerstaanbaar. Het is dé vloeistof waar ik op draai. Al jaren gooi ik de overgebleven koffiedrab gewoon bij het GFT. In wat een vorig leven lijkt

Corona heeft heel veel impact op de samenleving. Dat staat buiten kijf. We leven nu in de 1,5 meter samenleving waarin we moeten omgaan met beperkingen. Terwijl Nederlanders massaal toiletpapier insloegen tijdens de eerste lockdown, kwam mijn broer -die toen woonde in Engeland- veel grotere schaarste tegen. Op een bepaald

Lets heeft als doelstelling dat iedereen zijn talenten kan inzetten. Ik vind dat een mooi doel. Ik doe nu iets wat ik nooit gedacht had, te doen: ik geef Friese les. Arda is vanuit Den Haag in Friesland komen wonen en heeft besloten lid te worden van Lets. Het bleek dat ze interesse had voor het Fries en ik bleek

Soms zit ik met mijn handen in het haar. Mijn zoon is tien en is toch wel een tikkie beeldschermverslaafd (hoe kan het ook anders in deze tijd?). We wonen inmiddels in een kindrijke buurt en ook kinderen uit zijn klas zijn binnen handbereik. Toch lonkt de Wii meer. Balen vind ik het. Op een gegeven moment barstte ik in irritatie uit maar stelde rustig de vraag: 'wanneer zou je denk je meer buiten willen spelen?' er kwam een antwoord maar door te vraag te stellen ontwikkelde zich ook een plan in mijn hoofd...

Toen ik een foto zag van een van de kleurrijkste sloppenwijken in Rio de Janeiro was ik zo blij verrast. Wat zag dat er vrolijk uit. Terwijl in werkelijkheid daar mensen leven onder enorm moeilijke omstandigheden. De color academy -een initiatief vanuit Nederland- is verantwoordelijk voor deze kleurrijke woonwijk. Terwijl ze lokale mensen aan het opleiden waren als schilder, vroegen ze zich af of verf niet duurzamer geproduceerd kon worden. En wat bleek...

Er zijn altijd mensen die het beter doen. Zo heeft mijn man een collega die met haar gezin maar 1 vuilniszak per week weet te vullen, haar huisbezoeken allemaal per fiets aflegt, geen tv in huis heeft en naast haar werk als huisarts ook nog even een studie Natuurbeheer gaat volgen. Knap is denk ik een understatement. Ik vroeg mijn man of ze ook

Momenteel is er een belangrijk debat gaande. Er wordt veel aandacht besteed aan discriminatie. Uit de geluiden die vanuit de samenleving naar voren komen, moet ik concluderen dat deze aandacht ook hard nodig is. Ik zelf ben een blanke hoogopleide vrouw maar ook ik ervaar drempels op dit gebied. 

Het Wereld Natuurfonds heeft als mascotte een schattige pandabeer en ook zeehondencréche Pieterburen kan pronken met schattige foto's van lieflijke zeehondjes. Ideaal want dieren met een grote aaibaarheidsfactor willen we wel beschermen (en dus ook wel geld aan uitgeven) maar hoe zit met echt "lelijke" dieren? Ik ontdekte -toen ik het geweldige boek 'Meneer blobvis zoekt een liefje' las samen met mijn zoon- dat ook hier gelukkig een stichting voor is opgericht. De blobvis is uitgeroepen als lelijkste dier ter wereld en prijkt trots op het promotiemateriaal van de Ugly Animal Preservation Society. Een fonds dat zich inzet voor dieren die geen grote aaibaarheidsfactor in hun bezit hebben maar wel met uitsterven bedreigd worden.  

In deze blog de tips van Jantsje. Ze mailde ons een aantal leuke dingen om te doen tijdens (de steeds minder heftig wordende) lockdown. Eigenlijk zijn haar tips leuk voor in alle tijden, vind ik zelf.

Voor pampus liggen. Een heel bekende uitdrukking. En het is even leuk....maar zeven weken, net zolang als de coronacrisis duurt, dat wordt een stuk minder leuk. Of toch niet?